بچه كه بودم
آرزویم این بود بزرگ كه شدم
تمامِ موزیك هاىِ غمگینِ دنیا را
پاك كنم و همه جا را پر كنم
از آهنگ هاى شادِ شادِ شاد!!!
همان هایى كه باید همراه خواننده
توام فریاد بزنى و بالا و پایین بپرى.
بزرگ تر كه شدم
قلبم كه شكست
چشمم كه پر از اشك شد
دلم كه تنگ شد.
فهمیدم بعضى موزیك ها را
براى سكوت كردن میسازند.
براى اینكه خواننده بخواند
و تو گوش كنى
و شاید دو سه قطر اشك بریزى.
بى صدا!!!
بى آنكه كسى بویى ببرد.
و آرام كنى
این دردِ بى درمانِ رفتن هاى بى منطق را
شیما بهزاد